Tabaka – sproszkowany tytoń, często wzbogacany kompozycjami aromatyzującymi, przeznaczony do zażywania przez nos. W odróżnieniu od papierosów, nikotyna wchłaniana jest nie przez płuca, ale przez śluzówkę nosa). Na osobę zażywającą tabakę mówi się tabaczarz, bądź tabacznik.

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tabaka

Tabaczne zwyczaje

Z zażywaniem tabaki związanych jest bardzo wiele ciekawych zwyczajów i powiedzonek, niekiedy kultywowanych i znanych również współcześnie Zawołanie Chcemë le so zażëc” jest zaproszeniem do tobaczeniô, które można przetłumaczyć na język polski następująco: Zażyjmy sobie tabaki! Pamiętać należy, ze częstujący najpierw nasypuje sobie odpowiedni priz, czyli porcję, a dopiero później podaje tabakierę towarzyszom- oznacza to, że jego tabaka jest dobra, i częstujący ma dobre intencje. Różk krąży miedzy zażiwajkama i każdy sobie sam nasypuje. Po pierwszym zażyciu częstuje następną osobę. W ten sposób, każdy z tabaczników ma sposobność posmakować tabaki kolegów. Najlepszą zgodną z tradycją techniką zażywania tabaki jest sposób kaszubski. Należy z rożka wysypać priz tabaki na rękę w dołeczek znajdujący się miedzy kciukiem a palcem wskazującym. Następnie wciągnąć do nosa najpierw jedną, a potem drugą dziurką. Pamiętać należy, że niuch nie powinien być ani za mocny, ani za słaby- a to już kwestia treningu i wprawy. Do przechowywania tabaki niezbędna jest tabakiera. Na Pomorzu bardzo popularnym materiałem do wyrobu tabakier był i jest krowi róg. Na Kaszubach kunszt wykonywania przedmiotów z rogów zwany jest rogarstwem i nierozerwalnie związany jest z zamiłowaniem Kaszubów do zażywania tabaki. Człowiek zajmujący sie tym rzemiosłem to rogacz, rogownik lub z kaszubska róźk. Na terenie gminy Linia wykonywaniem przedmiotów z rogu zajmował się Pan Józef Kieliński ze Strzepcza.

źródło: Drzeżdżon R., Kaszubskie tabaka i rogarstwo, Wydawnictwo Region, Gdynia 2009.